DEBATA MIĘDZYPOKOLENIOWA – Generacje razem, nie obok siebie!

Łodzianie chcą mieć wpływ na zmiany w swoim mieście, w swojej najbliższej przestrzeni. Ustalają wspólne priorytety. Jednym z nich jest międzypokoleniowa solidarność. Wyzwanie wynikające z demografii i starzenia się społeczności miasta.

Łodzianie chcą mieć wpływ na zmiany w swoim mieście, w swojej najbliższej przestrzeni. Ustalają wspólne priorytety. Jednym z nich jest międzypokoleniowa solidarność. Wyzwanie wynikające z demografii i starzenia się społeczności miasta.

W poniedziałek, 26 maja w siedzibie Festiwalu Łódź 4Kultur odbyła się pierwsza z cyklu międzypokoleniowych debat demograficznych „Łódź – miasto wielu pokoleń”. Na zaproszenie KDO ds. Polityki Demograficznej i Współpracy Międzypokoleniowej odpowiedzieli przedstawiciele łódzkich organizacji pozarządowych oraz mieszkańcy – zarówno osoby starsze, jak i młodzież. Debatę powadziły: Grażyna Busse ze Stowarzyszenia HIPOKAMP (prezentacja wprowadzająca na podstawie badań Pracowni PRO AGE) oraz Magdalena Poulain z Fundacji 2035 (moderator).

Co możemy zrobić, by Łódź stała się Miastem Uniwersalnym, przyjaznym wszystkim pokoleniom mieszkańców? Czy nowe inicjatywy dotyczące ładu przestrzennego i społecznego (zwłaszcza te realizowane z budżetu obywatelskiego) mają mieć charakter uniwersalny czy mogą być kierowane osobno do poszczególnych grup wiekowych?

Uczestnicy debaty zgodzili się, że każdy nowy projekt miejski powinien być kompletny i wartościowy, czyli skierowany do wszystkich mieszkańców. Przywołano przykład osiedlowych kawiarenek internetowych w Warszawie, gdzie jednocześnie uczniowie odrabiają lekcje, a starsi mieszkańcy korzystają z Internetu lub skype’a i w razie problemów mogą skorzystać z pomocy młodzieży. Bardzo ważne jest dotarcie do osób starszych, zwłaszcza dotychczas biernych przez inicjatorów działań społecznych i kulturalnych, pomocne może okazać się sieciowanie organizacji i wymiana doświadczeń.

Jak różne generacje Łodzian postrzegają się wzajemnie i jak z punktu widzenia interesów swoich grup wiekowych, postrzegają swoje miasto?

Dialog międzypokoleniowy najlepiej zacząć od zdefiniowania interesów wspólnych i  czynników integrujących, doskonałym przykładem jest ekologia. Zielone przestrzenie międzypokoleniowe, parki i ogrody powinny służyć rekreacji, sportowi i zabawie osób w każdym wieku. Wewnątrz dużych terenów zielonych niezbędne są kawiarnie lub bary ( i toalety ) by można było spędzić dłuższy czas na powietrzu z rodziną lub znajomymi. Rower, pojazd ekologiczny został uznany za symbol wszystkich pokoleń w przestrzeni publicznej. Wszyscy poruszamy się takimi pojazdami – od wózków i trójkołowych rowerków, rowerów zwykłych i wyczynowych po wózki inwalidzkie. A ścieżki rowerowe powinny służyć tym pojazdom na zasadzie równoprawnego współistnienia.

Co we wzajemnych pokoleniowych relacjach warto wzmacniać?

Na pewno wzajemny szacunek, empatię, poszanowanie godności, szczególnie dzieci i osób starszych. Niezbędna wszechstronna edukacja „do starości” pozwoli na wzajemne lepsze zrozumienie, poprawi jakość relacji i zapewni wzrost kompetencji międzypokoleniowych.

Jak się ze sobą komunikować unikając krzywdzących stereotypów dotyczących wieku, potrzeb i zachowań?  

Uczestnicy debaty wspólnie uznali, że konieczna jest analiza języka kolejnych pokoleń, ponieważ postrzegamy, określamy i oceniamy świat poprzez swój język, który zawsze w jakimś stopniu jest uwarunkowany pokoleniowo. W języku zakorzenione są powszechne błędne przekonania lub stereotypy, od dawna nie mające odbicia w rzeczywistości. Starsze osoby mogą uwrażliwić młodsze na bogactwo słowne języka polskiego a nauczyć się od nich świadomego posługiwania się nowymi słowami i terminami specjalistycznymi, dzięki którym lepiej zrozumieją zachodzące zmiany. Zgodnie stwierdzono, że należy wyeliminować z dialogu wulgaryzmy, słowa stygmatyzujące, deprecjonujące, krzywdzące osoby lub grupy.