Rekomendacja dotycząca reguł otwartości publikacji dla organizacji pozarządowych

Czym jest otwartość publikacji?

Otwarta publikacja to sposób udostępniania treści, pozwalający na ich szerokie wykorzystywanie – bez przeszkód technologicznych ani prawnych. W praktyce oznacza to publikację utworów w internecie – jako główny lub uzupełniający tradycyjne modele sposób upowszechniania treści – wraz z otwartą licencją na ich dalsze wykorzystywanie.

Otwartość to zatem, z jednej strony, kwestia dostępności treści, a z drugiej – zapewnienia ich odbiorcom i użytkownikom określonych swobód. Idea otwartości zbudowana jest na przekonaniu, że każdy powinien mieć prawo i swobodę wykorzystania, dostosowywania do swoich potrzeb, ulepszania i ponownego wykorzystania wiedzy, która stanowi dobro wspólne. Mamy zatem otwartą naukę, edukację, kulturę, otwarte treści, oprogramowanie, licencje, standardy, instytucje… i otwartych na kooperację i wzajemne uczenie się od siebie ludzi.

Wspólnym mianownikiem tych zjawisk jest chęć rozwijania współpracy opartej o wzajemną otwartość na pracę innych i swobodę korzystania ze wspólnych materiałów przez każdą ze stron: autorów, współautorów, instytucji i odbiorców.

Dlaczego wybieramy otwartość?

Dostęp do wiedzy i informacji, choć dla większości organizacji nie jest podstawowym celem działań, powinien być przedmiotem uwagi wszystkich organizacji sektora społecznego. Głównie dlatego, że powszechny dostęp do informacji pozwala na zwiększenie pozytywnych efektów działań, służy budowaniu renomy instytucji, umożliwia wprowadzanie nowych modeli współpracy z innymi instytucjami, wreszcie pozwala na innowacyjne działania angażujące bezpośrednio odbiorców.

Zapewnienie dostępu do treści to zadanie, które z pomocą technologii cyfrowych może być realizowane przy niemal zerowych kosztach. Jednocześnie otwartość służy zarówno organizacji – która dzięki temu może skuteczniej się komunikować – jak i całemu sektorowi społecznemu. Otwartość to także sposób na maksymalizację społecznego zysku płynącego z działań organizacji, co jest szczególnie istotne przy wzięciu pod uwagę relatywnie niskich środków dostępnych w sektorze społecznym.

W wypadku sektora społecznego podstawowymi argumentami za otwartością jest zwiększanie poziomu dotarcia do beneficjentów – tych objętych realizowanymi programami, beneficjentów potencjalnych, a także osób, które w sposób bezpośredni nie korzystają z pomocy danej organizacji.  Otwartość sprzyja równocześnie rozwijaniu współpracy w ramach sektora i zwiększaniu potencjału wspólnej wiedzy organizacji.
. Otwarta dystrybucja wiedzy i informacji pomiędzy organizacjami ułatwia tworzenie nowych projektów, przyspiesza proces wdrażania wiedzy i jej aktualizowania, wreszcie – zapobiega dublowaniu się wysiłków.

Otwarte publikacje dają znacznie większy od standardowego zwrot nakładów na inwestycje w postaci udzielonej pomocy, informacji, generowania nowych projektów w oparciu o dostępną wiedzę i możliwości współpracy.

Realizowanie postulatu otwartości nie utrudnia codziennej działalności organizacji, nie jest też sprzeczne z zasadami programów finansujących działalność organizacji pozarządowych. Realizacja tego celu jest wyłącznie kwestią woli i pracy organizacji pozarządowych, gotowych uczynić swoją działalność bardziej otwartą.

Organizacje społeczne stoją dziś przed szansą na zerwanie z ograniczeniami wynikającymi ze specyfiki analogowych technologii dystrybucji i barier prawa autorskiego. Ograniczenia te, istniejące przez lata, powodują, że nie doceniamy wystarczająco – i być może nie do końca rozumiemy – otwartość, traktując rozwiązania zamknięte jako normę. Tracimy tym samym szansę wykorzystania w pełni możliwości stworzonych przez nowe technologie.

Czy otwartość jest stopniowalna?

Publikacja może być bardziej lub mniej otwarta ze względu na sposób jej udostępnienia i warunki prawne, na jakich została udostępniona. Można wyróżnić następujące stopnie otwartości:

1. Pełna otwartość – publikacja na stronie internetowej wraz z zagwarantowaną pełnią praw do wykorzystania. W praktyce oznacza to publikację na jednej z wolnych licencji bądź w domenie publicznej (czyli bez objęcia treści prawem autorskim).

2. Publikacja częściowo otwarta – publikacja na stronie internetowej z częściowym zezwoleniem na wykorzystania. Zezwolenie na wykorzystanie może obejmować np. tylko cele edukacyjne, wykorzystanie na terenie danego kraju, tylko dla celów niekomercyjnych, bez prawa do tworzenia utworów zależnych itd.

3. Publikacja Open Access – publikacja na stronie internetowej bez kontroli dostępu, ale też bez zagwarantowanych swobód wykorzystania treści – czyli na zasadzie “Pełne prawa zastrzeżone”.

4. Publikacja zamknięta – publikacja wyłącznie w mediach dystrybuowanych tradycyjnie (druk, taśma filmowa, płyta CD lub DVD itd.) lub w serwisie internetowym objętym kontrolą dostępu do treści (np. konieczność rejestracji, wniesienia opłaty, w plikach zakodowanych systemem DRM).

Czym są wolne licencje?

Standardowy system praw autorskich, działający w sposób automatyczny, nie gwarantuje opisanej powyżej otwartości. Opiera się bowiem na założeniu niemal pełnej kontroli twórcy nad utworem – z twórcą należy więc konsultować każde wykorzystanie utworu. Otwartą alternatywą jest udostępnienie treści na licencji, która dopuszcza swobodny użytek i modyfikacje utworu przez inne osoby.

Wolne licencje to rodzaj licencji prawnoautorskiej, udzielonej przez posiadacza praw do utworu, która zapewnia licencjobiorcy szeroki zakres praw. Udostępnienie twórczości na wolnych licencjach oznacza, że każdy ma prawo ją wykorzystywać, poprawiać, dostosowywać, powielać, rozprowadzać za darmo lub za opłatą oraz upowszechniać swoje udoskonalenia, aby mogła z nich korzystać cała społeczność. Za wolną licencję uznajemy licencję udzielaną nieograniczonemu kręgowi podmiotów, na mocy której licencjobiorca uzyskuje co najmniej następujące uprawnienia:

• prawo do korzystania z utworu oraz ze związanych z utworem praw pokrewnych w jakimkolwiek celu;

• prawo do zwielokrotniania i rozpowszechniania utworu nieodpłatnie lub za wynagrodzeniem, jako część większej całości lub samodzielnie, w całości lub w dowolnie wybranej części;

• prawo do sporządzania, rozporządzania i korzystania z opracowań utworu, przy czym licencjobiorca może być zobowiązany do udzielania licencji do opracowań na warunkach wskazanych przez licencjodawcę, o ile zdecyduje się je rozpowszechniać (klauzule copyleft”, „share-alike”, „na tych samych warunkach”).

Popularnym przykładem takich licencji są Creative Commons Uznanie Autorstwa oraz Creative Commons Uznanie Autorstwa – na tych samych warunkach.

Należy pamiętać, że aby móc udostępnić utwór w sposób otwarty, organizacja musi posiadać do tego odpowiednie prawa, pozyskane od autorów. Alternatywnie – może poprosić posiadającego prawa do utworu autora, aby sam udostępnił go na wolnej licencji.

Rekomendacje dla organizacji pozarządowych

Organizacje pozarządowe powinny rozważyć, na ile publikacja w sposób otwarty posiadanych zasobów wiedzy przyczyni się do zwiększenia potencjału ich działań.

Podczas każdego projektu produkowana lub przetwarzana jest wiedza i informacje, które mogą być znacznie lepiej spożytkowane. Dla osiągnięcia jak największych korzyści z prowadzonych projektów rekomendujemy przyjęcie modelu otwartej publikacji dla materiałów tworzonych przez organizacje pozarządowe zarówno na poziomie realizacji projektów, jak i codziennej działalności.

Podstawowym poziomem otwartości, który powinien być zapewniony, jest dzisiaj dostępność treści w postaci elektronicznej – w Internecie. Taka forma publikacji zapewnia dostęp szerokiej rzeszy potencjalnych odbiorców, przy minimalnych kosztach.

Tam gdzie to możliwe, należy zagwarantować także otwartość na poziomie prawnym, poprzez stosowanie wolnych licencji.

Organizacja, która chce działać zgodnie z rekomendacją, powinna udostępniać wszelkie wytworzone w projekcie dzieła na wolnych licencjach. Oznacza to wyrażenie zgody na kopiowanie, zmienianie, rozpowszechnianie, przedstawianie i wykonywanie oraz publikowanie materiałów, tak do celów niekomercyjnych, jak i komercyjnych. Jedynym warunkiem jest zachowanie informacji licencyjnej, tj. danych dotyczących autorstwa pracy oraz rodzaju licencji.

Rekomendacje dla grantodawców

Grantodawcy mogą mieć wpływ na sposób publikacji materiałów przygotowanych w finansowanych przez siebie projektach poprzez odpowiednie ukształtowanie regulaminów konkursowych i umów o przyznanie dotacji. Rekomenduje się jedną z dwóch strategii:

1. Premiowanie otwartości

Otwartość publikacji wzmacnia efektywność wydatkowania funduszy i pozwala na szersze wykorzystanie produktów projektów. Dlatego powinna być jednym z elementów oceny i ewaluacji wniosków. Przyznawanie w konkursach grantowych dodatkowych punktów za otwartą publikację materiałów pozwala na premiowanie grantobiorców chcących szeroko rozpowszechniać wiedzę, ale bez uniemożliwiania udziału w konkursie tym instytucjom, dla których taka otwartość jest trudna bądź niemożliwa z różnych, np. prawnych, powodów.

2. Obowiązek otwartej publikacji

Grantodawcy, dla których rozpowszechnianie wiedzy wytworzonej w projektach jest priorytetem, mogą zamieścić w regulaminach i umowach grantowych zapisy zobowiązujące grantobiorców do otwartej publikacji materiałów przygotowanych w ramach projektów. Sposób realizacji tych zapisów powinien być potem elementem ewaluacji projektu.

Autorzy: Karolina Grodecka, Jarosław Lipszyc, Kamil Śliwowski i Alek Tarkowski