Petycja na rzecz szybkiej zmiany Ustawy o pracowniczych planach kapitałowych

Ogólnopolska Federacja Organizacji Pozarządowych złożyła do Sejmu petycję w interesie publicznym, dotyczącą podjęcia działań na rzecz szybkiej zmiany ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych, która zniesie niepotrzebne wymogi formalne dla małych organizacji pozarządowych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Proponowana zmiana:

W art. 13 w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:  „organizacji pozarządowej oraz podmiotu wymienionego w art. 3 ust. 3 pkt 1, 2 i 4 Ustawy z dnia 24 kwietnia 2004 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1057), jeżeli spełnione są łącznie poniższe przesłanki: a) w ostatnim zamkniętym roku obrotowym średnioroczne zatrudnienie nie było większe niż 9 osób zatrudnionych, przy czym przy określaniu zatrudnienia stosuje się odpowiednio art. 7 ust. 3 ustawy, o której mowa w pkt 1, b) w ostatnim zamkniętym roku obrotowym wysokość przychodów nie przekroczyła 1 miliona złotych, c) wszystkie osoby zatrudnione złożą podmiotowi zatrudniającemu deklarację, o której mowa w art. 23 ust. 2 – przepisy art. 23 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio, d) nie prowadzi działalności gospodarczej.

Uzasadnienie:

Ustawa z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych jest dla wielu organizacji zbędnym utrudnieniem w ich działalności. A przecież ustawodawca przewidział w art. 13 wyłączenie niektórych podmiotów zatrudniających spod regulacji ustawowej; przepisów ustawy nie stosuje się do:

• mikroprzedsiębiorcy, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, jeżeli wszystkie osoby zatrudnione złożą podmiotowi zatrudniającemu deklarację, o której mowa w art. 23 ust. 2 – przepisy art. 23 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio;
• podmiotu zatrudniającego będącego osobą fizyczną, który zatrudnia, w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą tego podmiotu, osobę fizyczną w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą tej osoby.

Mikroprzedsiębiorca to przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:

• zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz
• osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro (ok. 9 milionów złotych) lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.

Problem w tym, że znacząca większość organizacji:

• jest podmiotami znacznie mniejszymi, niż mikroprzedsiębiorstwa (według danych GUS z 2018 roku wśród stowarzyszeń i podobnych organizacji społecznych oraz fundacji 95,5% zatrudnia mniej niż 6 osób. Wśród wszystkich organizacji non-profit 94,8% ma roczne przychody poniżej 1 000 000 zł) i
• zatrudnia pracowników okazjonalnie, w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą.

Jednak nie spełniając definicji mikroprzedsiębiorcy, ani nie będąc osobą fizyczną podpada pod reżim ustawy. Nawet organizacje z 10 000 zł przychodów ze składek członkowskich, jeśli zatrudniają od czasu do czasu kogoś na „ozusowaną” umowę zlecenie, muszą podpisać z wybranymi instytucjami umowy o zarządzanie PPK. Oznacza to niepotrzebne obciążenie administracyjne, a także – jak należy podejrzewać – częste w najmniejszych organizacjach niewypełnianie (z powodu braku wiedzy) obowiązków ustawowych.

Zarząd Ogólnopolskiej Federacji Organizacji Pozarządowych