Standardy Organizacji bez barier

Standardy Organizacji bez barier

W czwartek 10 września w godzinach 10.00 – 13.00 w kawiarni Tarabuk odbyło się spotkanie na temat standardów organizacji bez barier, czyli organizacji dostępnych i otwartych na  klientów, beneficjentów, pracowników i wolontariuszy z niepełnosprawnością. Jako ekspertki w spotkaniu udział wzięły Agnieszka Żychalak oraz Klaudia Rukszan na co dzień pracujące w Fundacji TUS, podczas spotkania oprócz dyskusji o organizacjach bez barier, próbowaliśmy wspólnie zdefiniować standardy działania takich organizacji. Rozmawialiśmy również o korzyściach i trudnościach związanych z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych w trzecim sektorze. Więcej na ten temat poniżej:

W drodze do standardów NGO bez barier

Jaki powinien być pierwszy krok do przystosowania organizacji do potrzeb osób niepełnosprawnych, jaki drugi krok, trzeci… . Przede wszystkim trzeba dobrze ocenić sytuację, tzn. dokonać diagnozy naszej organizacji, jej stanu na dziś i możliwości ewentualnych potrzebnych zmian, jednak nie wymagających wielkiej rewolucji. Tworzenie organizacji bez barier powinno bardziej być nastawione na realne, szybkie efekty niż na idealny plan przeobrażenia, możliwy do zrealizowania dopiero kiedyś, w odległej przyszłości. Po dokonaniu diagnozy dostępności naszej organizacji do potrzeb osób niepełnosprawnych, warto zapoznać się z różnymi rodzajami niepełnosprawności, ich specyfiką i potrzebami, aby zaplanować dobrze stanowisko i warunki pracy jakie możemy zaproponować chętnej do współpracy z nami osobie niepełnosprawnej. Umawiając się na rozmowę kwalifikacyjną dobrze jest spytać się danego kandydata o jego typ niepełnosprawność, ponieważ, jeśli np. siedziba naszej organizacji mieści się na 5 piętrze w starej kamienicy bez windy to osoba z niepełnosprawnością ruchową nie będzie wstanie pojawić się na rozmowie. W takiej sytuacji możemy zawsze umówić się na spotkanie w dostępnym miejscu i rozważyć zatrudnienie zdalne.100% dostępności może być osiągnięte wtedy, gdy oprócz spełnienia odpowiednich standardów, dopytamy się jeszcze naszych niepełnosprawnych klientów i pracowników co jeszcze wg nich powinnyśmy zrobić, zmienić, żeby nasza organizacja była dla nich w pełni dostępna.

Rozmawialiśmy również o korzyściach i trudnościach związanych z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych w trzecim sektorze. Już na samym początku spotkania padło podstawowe pytanie o to, od czego zacząć jeśli chcemy zatrudnić niepełnosprawnego pracownika w naszej organizacji?

Trzeba pamiętać, żeby przemyśleć i zaplanować dobrze następujące elementy: sposób rekrutacji, pierwszy dzień pracy, czyli wprowadzanie nowego pracownika w jego przyszłe obowiązki, przygotowanie stanowiska pracy oraz jego otoczenia stosownie do potrzeb i rodzaju niepełnosprawności oraz przygotować zespół na pojawienie się nowego pracownika z daną niepełnosprawnością. Na rozmowie kwalifikacyjnej warto pamiętać, że nie mamy prawa pytać o to czy dany kandydat jest niepełnosprawny (jeśli sam nie udzielił nam takiej informacji). Należy również dokładnie przedstawić warunki pracy. Jeśli zatrudnimy nową osobę to warto ponownie po miesiącu sprawdzić czy  potrzebne są jakieś zmiany, aby dane stanowisko pracy było w pełni dostępne oraz czy współpraca z resztą zespołu przebiega dobrze.

Problemy.

Największa trudność pojawić się może na samym początku: często zdarza się, że osoby niepełnosprawne szukają ogłoszeń bezpośrednio do nich skierowanych. Bardzo ważne jest więc przygotowanie dobrego ogłoszenia. Dobrze jest zaznaczyć, że naszą ofertę kierujemy również do osób niepełnosprawnych- to przykuję ich uwagę i zachęci do aplikowania na nasze ogłoszenie. Kolejna kwestia: gdzie najlepiej zamieszczać nasze ogłoszenia?. Oczywiście im szerzej tym lepiej, a najlepiej umieścić nasze ogłoszenie w bezpłatnych gazetach typu Metro czy Oferta, które są  łatwo dostępne, a także w dodatkach lokalnych do dzienników. Przede wszystkim namawiamy do skorzystania z usług organizacji pozarządowych prowadzących biura karier dla osób niepełnosprawnych

Jeśli chodzi o standardy to w dyskusji pojawiły się następujące głosy i propozycje:

Standardem powinna być ewaluacja sytuacji po zatrudnieniu, najlepiej po pierwszym miesiącu pracy.

Savoir- vivre wobec osób niepełnosprawnych warto znać, ale i tak najlepiej pewne kwestie wyjaśnić z samym pracownikiem.  W sytuacji kiedy nie wiemy jak powinniśmy się zachować, najlepiej jest zdać się na spontaniczność i naturalność.

Standardem dostępności miejsca pracy dla osób niewidomych jest np. oznaczenie różnych miejsc np. toalet, drzwi wyjściowych itp. brajlem lub po prostu jakimś umówionym znakiem. W przypadku osób niedowidzących, najlepiej jest dostosować miejsce pracy indywidualnie do potrzeb danej osoby, szczególnie ważny jest dobór odpowiedniego oświetlenia oraz uzyskanie kontrastowej kolorystyki w pomieszczeniu. Warto pamiętać o tym standardzie planując np. remont w naszej siedzibie. Jeśli nie jesteśmy pewni, czy nasze kolory są wystarczająco kontrastowe, dobrze skonsultować wybór z osobą niedowidzącą.

Strony internetowe. Standard: strona naszej organizacji jest dostępna dla osób niewidomych i niedowidzących. Wystarczy ustawić specjalne parametry, żeby osoby niewidome mogły korzystać ze strony internetowej za pomocą tzw. Gadacza. Aby uzyskać pomoc w tej sprawie najlepiej skontaktować się z informatykami Polskiego Związku Niewidomych bądź znanymi nam osobami korzystającymi z takiego oprogramowania. Opisujmy zamieszczane na nich zdjęcia i grafikę, wtedy osoby niewidome zamiast komunikatu: „ „grafika” otrzymają bardziej treściwy przekaz. Inna ważna kwestia -, tworząc materiał na nasze strony internetowe

Decydując się pierwszy raz na zatrudnienie pracownika niepełnosprawnego i obawiając się trochę nowej sytuacji, warto zacząć od stażu bądź wolontariatu.

Co jeszcze może zrobić organizacja, żeby być bardziej dostępną dla osób niepełnosprawnych?

Organizacje mogą postarać się np. o dodatkowe miejsce parkingowe, które będzie służyć zarówno niepełnosprawnym pracownikom, ale również klientom. Szukając miejsca na nową siedzibę warto wziąć pod uwagę, że specjalistyczny transport przewożący osoby niepełnosprawne ruchowo potrzebuje więcej „kopert”, aby swobodnie zaparkować i bezpiecznie wysadzić pasażerów.

Artykuł powstał dzięki wsparciu merytorycznemu ekspertek: Agnieszki Żychalak i Klaudii Rukszan z Fundacji TUS.

Więcej na temat szczegółowych informacji o warunkach zatrudnienia osób niepełnosprawnych można znaleźć w materiałach ze szkolenia „NGO bez barier” pobierz tutaj. Polecamy  również „Praktyczny poradnik savoir-vivre wobec osób niepełnosprawnych” i zachęcamy do sprawdzenia innych pozycji w serwisie www.ngobezbarier.ofop.eu